Poging tot staatsgreep bij Coevorden

Het kan je de afgelopen week niet ont­gaan zijn: de poging tot staats­greep in Turk­i­je, waar­bij mil­i­tairen een brug bezetten bij Coevor­den. “Wat?!” roept u dan uit, dier­bare en immer oplet­tende lez­er, “Coevor­den? Dat was toch bij de Bosporus?” En dat klopt als een bus.

Verder lezen Poging tot staats­greep bij Coevorden

Juno en Jupiter

Als je het nieuws een beet­je gevol­gd hebt en de ver­wik­kelin­gen ron­dom de Brex­it, het EK en de Tour niet al je aan­dacht hebben opges­lokt, zal het je zek­er niet ont­gaan zijn dat NASA afgelopen week een sonde in een baan om de pla­neet Jupiter heeft gebracht. Juno is de naam. Juno heeft zelfs zijn eigen Facebook-pagina!

Dit ruimte­vaar­tu­ig zet zich schrap om aller­lei baan­brek­end weten­schap­pelijk onder­zoek te doen. Inclusief zon­nepan­e­len heeft de sonde een diam­e­ter van maar 20 meter; je kunt haar daarom niet (meer) met een tele­scoop zien. Daarom pakken we de Taalei­doscoop en kijken we naar die naam. Juno. Want die is niet toe­val­lig gekozen. Wie of wat was Juno en waarom was Jupiter het doel van deze reis?

Verder lezen Juno en Jupiter

Het ene geslacht is het andere niet

Als aan­duid­ing voor het ver­schil man­nen en vrouwen – en alles wat daar­tuss­enin zit – is het woord ges­lacht een beet­je oud­er­wets aan het wor­den. Dat zagen we vorige week al. Maar het idee dat din­gen zoals planten, dieren en mensen een sekse hebben heeft zich ook uit­ge­breid tot in de taal, waar­bij aan woor­den een ges­lacht wordt toegek­end. Dat is ook niet zo vreemd.

Taal is nu een­maal een weer­slag van alles wat ons menselijk maakt, en het besef dat je man­nen en vrouwen nodig hebt om nieuwe mensen te mak­en is heel diep geworteld in ons beeld van hoe de wereld werkt. Een voor­beeld: het is niet toe­val­lig dat we spreken over “Moed­er Aarde” en dat woor­den voor aarde als het Franse la terre en het Duitse die Erde een vrouwelijk ges­lacht hebben. Maar dat is nog maar het begin en de ver­schillen tussen tal­en zijn groot.

Verder lezen Het ene ges­lacht is het andere niet

Genderneutraal taalgebruik: hij of zij of…

In veel lan­den groeit het besef dat er mensen zijn die zich onge­makke­lijk voe­len bij het gang­bare onder­scheid tussen man en vrouw. Er wordt aan veel kan­ten gekn­abbeld aan het tra­di­tionele idee dat onzicht­bare eigen­schap­pen zoals sek­suele iden­titeit naad­loos samen­vallen met biol­o­gis­che cat­e­gorieën als “man­nelijk” en “vrouwelijk”.

Zo vraagt de gemeen­schap van trans­gen­der per­so­n­en die zichzelf niet zien als óf een “hij” óf een “zij” steeds nadrukke­lijk­er om begrip voor de bij­zon­dere posi­tie die zij innemen. De roep om hun leefomgev­ing zo gen­derneu­traal mogelijk te mak­en klinkt steeds luider – ook op het gebied van taal­ge­bruik. Deze maand deed het Trans­gen­der Netwerk Ned­er­land een voorzet voor een ver­rijk­ing van ons arse­naal aan voornaamwoorden.

Verder lezen Gen­derneu­traal taal­ge­bruik: hij of zij of…

Cosmic Latte – de kleur van alles is extra verkeerd

Als kleuren­blinde moet ik dit stuk­je eigen­lijk niet schri­jven: ik luis­ter sowieso al met enige ver­won­der­ing naar de hoeveel­heid kleuren en kleur­nu­ances die anderen om mij heen in de wereld blijken te ont­dekken. En dit ver­haal gaat nota bene over niets min­der dan de kleur van alles!

Maar kleuren­blind of niet, voor ons allen is het uit­gangspunt het­zelfde: wat wij “kleur” noe­men is niets anders dan (al dan niet weerkaat­ste) gol­ven van elek­tro­mag­netis­che stral­ing die ons oog bereiken en door onze hersens omgezet wor­den in iets wat we leren herken­nen als “groen”, “geel” etc.

Het zichtbare lichtspectrum
Het zicht­bare lichtspectrum

Het voor de mens zicht­bare spec­trum van licht reikt van rood en oran­je aan de ene kant (licht­gol­ven met een relatief laag energien­iveau) tot blauw en paars aan de andere kant (hoog energien­iveau). Maar wat is dan toch de kleur van “alles”?

Verder lezen Cos­mic Lat­te – de kleur van alles is extra verkeerd

Kroonprins Karel

Eerst even de korte samen­vat­ting. De Engelse kon­ing Charles I leefde van 1600–1649. Hij ver­loor tij­dens de Engelse Burg­eroor­log de macht aan Oliv­er Cromwell cum suis, de monar­chie werd afgeschaft en Charles werd voor hoogver­raad onthoofd. Elf jaar lat­er her­nam zijn zoon de macht toen de monar­chie weer her­steld werd; deze opvol­ger (1630−1685) regeerde als Charles II. De oud­ste zoon (geb. 1948) van de huidi­ge Britse monarch heet ook Charles. Als deze kroon­prins, de Prince of Wales, te zijn­er tijd inder­daad de troon besti­jgt en zijn eigen naam aan­houdt, wordt hij dus kon­ing “Charles III”.

image
3x Charles, in chro­nol­o­gis­che volgorde

Oké, let op. Afgelopen don­derdag kwam ik al bladerend door de NRC twee van deze Engelse Charlesen tegen. De ene werd net­jes Charles genoemd, maar de andere werd Karel genoemd. Waarom?

Verder lezen Kroon­prins Karel