De taalterm van deze week, interpunct, heeft een wiskundeknobbel. Maar in talenland houdt hij graag dingen uit elkaar die niet samen horen. Want er moet toch orde zijn, wil je je goed verstaanbaar kunnen maken.
Definitie
Een interpunct (·) is een leesteken dat eruitziet als een punt die zweeft op de middenhoogte van de letters in een tekst.
Dit leesteken heet ook wel hoge punt, halfhoge punt of zwevende punt.
In de gemiddelde Nederlandse tekst zul je niet snel een interpunct tegenkomen. Hij wordt bijvoorbeeld soms gebruikt om in een woord aan te geven waar je het afbreken kunt. Maar in het Latijn deed hij dienst als spatie, om woorden van elkaar te scheiden.
Voorbeelden
- Houd bij het afbreken van het woord ‘interpunctie’ de volgende opties aan: in·ter·punc·tie.
- VENI·VIDI·VICI
Etymologie
De naam van dit leesteken betekent letterlijk “tussenpunt”:
- inter- (tussen) + punct (punt)
Het is dus een punt die niet dient om zinnen af te sluiten, zoals de gewone punt (.), maar om taalelementen van elkaar te scheiden.
Weetje
De interpunct is min of meer identiek aan de vermenigvuldigingspunt die je in wiskundige berekeningen kunt gebruiken in plaats van het maal-teken of kruisje (×).
- 6 · 4 = 24
- 1 · 2 · 3 · 4 · 5 = 120
