Categorie: Taalterm van de week

De taal­term van deze week, modaliteit, heeft zo zijn eigen mening over de zak­en. En hij is ook niet te beroerd om die mening ken­baar te mak­en. Maar dat doet hij niet in your face, het moet wel een beet­je sub­tiel blijven.

Verder lezen Taal­term van de week: modaliteit

De taal­term van deze week, schuine let­ter, heeft als mot­to “vallen is het nieuwe opstaan”. Net als je denkt: oh jee, daar gaat-ie! blijkt hij telkens toch weer net­jes te bli­jven staan. Zou houdt hij het wel span­nend; het zorgt voor een beet­je afwis­sel­ing. En laat dat nou pre­cies de bedoel­ing zijn.

Verder lezen Taal­term van de week: schuine letter

De taal­term van deze week, ex lib­ris, is een beet­je een con­trol­f­reak. Want orde moet er zijn, vin­dt hij. Wat hoort waar, wat is van wie, wan­neer gebeurt wat… Dat moet je goed in de hand houden.

Verder lezen Taal­term van de week: ex libris

De taal­term van deze week, con­traniem, zit een beet­je in de con­tramine. Eerst zegt hij: het zit zo. Dan doet hij een salto en zegt: nee, het zit pre­cies ander­som. En dan wordt het: ik weet het niet zek­er meer, maak ik ben het sowieso niet met mezelf eens. Welles-nietes, welles-nietes, het con­traniem komt er nooit uit…

Verder lezen Taal­term van de week: contraniem

De taal­term van deze week, deno­tatie, weet pre­cies hoe het zit. Hij is een soort wan­de­lend woor­den­boek. Maar met je emo­tionele prob­le­men moet je niet bij hem te rade gaan. Daar heeft hij een blinde vlek voor – of het kan hem gewoon niks sche­len, dat kan ook.

Verder lezen Taal­term van de week: denotatie

De taal­term van deze week, hulp­w­erk­wo­ord, is anderen graag van dienst. Nou doet hij dat ook uit eigen­be­lang, want zelf heeft hij niet zo veel te vertellen. Maar door tegen zijn vrien­den aan te schurken, maakt hij zich toch nog nuttig.

Verder lezen Taal­term van de week: hulpwerkwoord