TaalKiekje: Een groot licht

Bij het weg­ber­gen van de laat­ste decem­ber­spul­let­jes zag ik hem ineens weer. De doos die ik bij een bek­ende woon­dec­o­ratiewinkel had gekocht met daarin een nieuwe streng ker­st­lam­p­jes voor in de boom. Pri­ma lam­p­jes, geen prob­leem, alles werkt naar behoren.

Maar ja, die doos hè? Op de voorkant staat nog net­jes dat er “draad­ver­licht­ing” in zit, 360 led­jes maar lief­st. Maar wie op de zijkant kijkt voor wat meer infor­matie, komt bedro­gen uit. Ik citeer: “Loren ipsum dolor sit amet…” En zo gaat het nog even door.

Nu zal er bij trouwe Taalei­doscoop-lez­ers al een speelse glim­lach op het gezicht ver­schi­j­nen, want in (schrik niet) 2015 hebben we hier al een artikel aan gewi­jd. Die lorem ipsum-woor­den zijn namelijk een bek­ende manier om in de opmaak van een doc­u­ment of pub­li­catie – of, ja, ver­pakking – alvast wat non­senswo­or­den te zetten op de plaats waar straks de echte tekst komt te staan. Er zijn zelfs meerdere vari­anten van.

Nu is de clou van dit TaalKiek­je natu­urlijk niet om de bek­ende woon­dec­o­ratiewinkel een schoolmeester­achtige tik op de vingers te geven. Dit soort din­gen gebeuren, het hoort erbij. Waar me dit wél aan doet denken is de keten van besluitvorm­ing (of gebrek daaraan) die tot dit fraaie betekenis­loze resul­taat heeft geleid. Want voor­dat deze doos in mijn bood­schap­pen­tas belandde, moet er een aan een hele reeks voor­waar­den zijn voldaan. 

• Een design­er moet de lorem ipsum-tekst in het ontwerp hebben geplaatst. 
• Iemand moet ver­geten zijn om de echte tekst er lat­er alsnog in te zetten. 
• Of miss­chien is die echt tekst wel nooit aangeleverd. 
• Iemand moet dat niet gezien hebben bij een con­t­role van de opmaak in de studio. 
• Iemand moet dat niet gezien hebben bij de drukkerij. 
• Of miss­chien hebben die bei­de ieman­den gedacht: dat is niet mijn prob­leem. Zou zomaar kunnen.
• Iemand moet in de winkel niet aan zijn of haar man­ag­er hebben gezegd: dit kan toch niet, zo’n onzin­nige ver­pakking op de plank zetten; we mak­en ons onster­fe­lijk belache­lijk hiermee.
• En ga zo maar door.

Het is een beet­je zoals een stapel plak­jes Zwit­serse kaas. In elke plak zit­ten hier en daar wel een paar gat­en, dus je moet maar net de pech hebben dat al die gat­en pre­cies boven elka­ar komen te vallen, zodat er een diepe open­ing ontstaat waar­doorheen deze onzin­nige ver­pakking kan tuime­len, hele­maal van de stu­dio naar het winkelschap.

Zo zie je maar: in com­mu­ni­catieland is het alti­jd de moeite waard om goed op te bli­jven let­ten. En om er iets van te zeggen als je ergens een miss­er tegenkomt. De meeste mensen vin­den het jam­mer als ze een fout mak­en. Maar ze vin­den het nog jam­merder als nie­mand ze daar ver­vol­gens op wijst. Gelukkig kwa­men de ker­st­lam­p­jes zelf wel pri­ma door de kwaliteitscon­t­role heen – vol­gend jaar hangen ze weer vrolijk in de boom. Gelukkig nieuw­jaar allemaal!