De taalterm van deze week, epifoor, bewaart het beste graag voor het laatst. En als dat goed bevalt, doet hij het gewoon nog een keer. En nog een keer. Want als het werkt, werkt het, vindt hij. Waarom zou je dan nog iets anders gaan proberen?
Definitie
Een epifoor is een stijlfiguur waarbij je steeds de woorden aan het einde van opeenvolgende zinnen (of zinsdelen) herhaalt.
Je kunt zo een aantal stellingen aan elkaar verbinden met een herkenbaar ‘slotakkoord’. Door die herhaling krijgt de tekst een terugkerend inhoudelijk ritme waar je als lezer of luisteraar op kunt anticiperen.
Als deze definitie je enigszins bekend voorkomt, kan dat zijn omdat we in de TVDW van vorige week al keken naar de anafoor. Dat is een verwante stijlfiguur waarbij de herhaling juist aan het begin van de zinnen (of zinsdelen) zit: precies het tegenovergestelde dus!
Voorbeelden
- De moderne mens staat op met zijn telefoon, ontbijt met zijn telefoon, werkt met zijn telefoon, speelt met zijn telefoon en gaat weer slapen met zijn telefoon.
- Als de zon schijnt, zie ik jou. Bij het fluiten van de vogels hoor ik jou. In een bos rode rozen ruik ik jou.
Etymologie
Dit is een vrij moderne retorische term, die pas in de 19e eeuw in het Nederlands in gebruik is geraakt.
- epi- (op, boven, toegevoegd) + pherein (dragen)
Weetje
De epifoor wordt soms ook epistrofe genoemd.