In een gesprek met een vriendin stuitte ik onlangs weer eens op het komische duo Hypo en Hyper. Beide zijn tot ons gekomen vanuit het Grieks, en doen nu goede zaken als voorvoegsels in allerhande woorden in de meest uiteenlopende talen. Hypo- betekent zoveel als “te laag”, “onder”; hyper- betekent precies het tegenovergestelde: “te veel”, “boven”.
Zo is er een hele grabbelton aan medische termen die aanduiden dat een organisme (zoals jij of ik) te veel of te weinig van iets kan hebben. Heb je bijvoorbeeld een te snel werkende schildklier, dan lijd je aan hyperthyreoïdie. Zit je schildklier (thyroid, in het Engels) juist op zijn gat te niksen, dan lijd je aan hypothyreoïdie. Hyper en hypo, het zijn net Snip en Snap, Laurel en Hardy.
Maar goed, bovengenoemde vriendin en ik zaten al snel te puzzelen met al die niet-technische, meer gangbare termen waarin óók hypo- voorkomt, zoals hypotheek of hypochonder of hypocriet. Wat is daar nou “onder” of “laag” aan?
Om te beginnen met hypotheek: een theke is in het Grieks een kist, een bewaarplaats – in dit geval een bewaarplaats voor iets van waarde. En dat ding (huis) van waarde dient bij een hypothecaire lening als onderpand voor krediet.
Een hypochonder is iemand die zwaarmoedig is omdat hij zich inbeeldt steeds ziek te zijn. En laat in de antieke oudheid, toen de wereld nog vol van magie was, de zetel in het menselijk lichaam van de melancholie nou net geplaatst zijn bij de ingewanden, in het zachte gedeelte van de buik, de hypochondria: onder de chondros (kraakbeen/borstbeen).
Het verhaal van hypocriet is wat omslachtiger, maar niet minder mooi. Het Griekse hypokrisis betekent toneelspelen, doen alsof – daarvandaan is de lijn naar hypocrisie makkelijk te trekken. Maar wat heeft hypokrisis met “onder” te maken? Let op: in hypokrisis heb je waarschijnlijk al het woord crisis verstopt zien zitten. Dat komt van het Griekse krisis, wat “beslissing” betekent. (Een hedendaagse crisis, zou je kunnen zeggen, is dan “een beslissend moment”.) Verwant aan krisis is krinein: “beslissen” of “zeven” (door een zeef halen). De stap van beslissen of zeven naar “scheiden” is zo gemaakt, en dan lees je hypo+krinein als onder+scheiden. De verdere evolutie van de betekenis wordt als volgt geschetst: van “geleidelijk scheiden” tot “antwoorden” tot “een medeacteur beantwoorden” tot “toneelspelen”.
Ten slotte – dit gaat tenslotte over taal – nog één hypo-woordje: hyponiem. Een hyponiem is een woord dat valt onder een ander, meer omvattend begrip. Zo zijn rijtjeshuis, flat en villa hyponiemen van woning. Maar of een hypocriete hypochonder ook een hypotheek op die woning kan krijgen…?
Taal in welke vorm dan ook is altijd super interessant want het verbindt mensen met elkaar. Dieren hebben ook hun eigen taal en die kan ook heel complex zijn zoals bij dolfijnen het geval is.
http://www.ethologie.nl/voorbeelden/dolfijnen.htm
Dat klopt, Rita! Dolfijnen zijn ook dieren met een complex sociaal leven. Veel deskundigen denken dan ook dat het feit dat vroege mensachtigen een steeds ingewikkelder sociaal leven gingen leiden een van de redenen was waardoor taal belangrijker werd. En die taal maakte dan weer nóg complexere sociale levensvormen mogelijk. Taal en (groeps)gedrag zijn heel nauw met elkaar verbonden.