Taalterm: Intonatie

De taal­term van deze week, into­natie, let graag op de kleine details. Hij hecht min­der belang aan wat je zegt en des te meer aan hoe je het zegt. De woor­den, vin­dt hij, zijn maar de helft van de boodschap.

Definitie

Into­natie is het ver­schil in toon­hoogte, tem­po en luid­heid dat je hoort ter­wi­jl iemand spreekt. De into­natie is bij­na een soort “zang”, waar­bij ver­schil­lende woor­den of woord­de­len hoger of lager, sneller or langza­mer, luider of stiller klinken.

Een ander woord voor into­natie is stem­buig­ing.

Voorbeelden

• In de vraag Echt waar? loopt de into­natie naar het einde toe omhoog.
• In de stelling Echt waar! loopt de into­natie naar het einde toe omlaag.
• Ik kon aan zijn into­natie horen dat hij het niet echt meende.

Etymologie

Het grond­wo­ord voor deze taal­term is natu­urlijk toon:

• in- + toon + -atie (het in toon of klank zetten)

Weetje

Omdat het bij into­natie niet zozeer gaat om de woor­den die je kiest, maar juist om hoe je ze uit­spreekt, hoort into­natie net als gebaren of iemands blik tot de non-ver­bale communicatie.

SaveSave

SaveSave