De taalterm van deze week, vulgarisme, verkeert graag in het gezelschap van nette mensen. Hij laat ze dan schrikken door iets te zeggen dat in zulk “beschaafd” gezelschap totaal niet door de beugel kan. Lachen.
Definitie
Een vulgarisme is een woord of uitdrukking die de meeste mensen vulgair of “plat” vinden. Allesbehalve “Algemeen Beschaafd Nederlands” dus.
Deze term kan de “lage sociale status” van een woord beschrijven – maar het kan ook een stijlfiguur zijn, als de schrijver of spreker er bewust voor kiest om een vulgaire term te gebruiken.
Voorbeelden
- Is die kankerteef nou alweer te laat?!
- Ik kon net niet opnemen, want ik zat te schijten.
- Wat zit je nou te zeiken, het was gewoon een ongelukje.
Etymologie
Deze taalterm is afgeleid van het woord vulgair, dat op zijn beurt weer te herleiden is tot het Latijn:
- vulgair (van vulgus [het gewone volk]) + -isme
Weetje
In bredere zin kan vulgarisme ook duiden op alle taalgebruik dat niet-standaard is. In die zin zijn uitspraken als “hij heb” en “ik kon hem nog niet zo lang” dan ook vulgarismen.
Maar meestal gebruik je deze term om te verwijzen naar scheldwoorden en ander onaangepast taalgebruik.