Onderontwikkeld

Al weken – nee, al maan­den rijd ik ’s ocht­ends op de fiets, op weg naar school met de kinderen, langs een pand. En steeds denk ik: hier moet ik eens iets over schri­jven. Maar ja, luie don­der die ik ben, ik kwam er steeds maar niet aan toe. Tot nu dan. Dit is dat pand.

Ik weet niet pre­cies wat er in dit gebouw gehuisvest is, maar vol­gens mij is het een dis­trib­u­tiecen­trum van TNT Post. Er staan ten­min­ste geregeld wagen­t­jes en mensen in postbodetenue.

Maar wat het ook mag zijn, vadert­je Post is ken­nelijk van plan om iets nieuws en meeslepends met deze plek te doen. Er hangt immers een omvan­grijke oproep met de vraag of u (en dan voel ik me maar aange­spro­ken) deze locatie wilt ontwikkelen.

De eerste keer dat ik dit doek zag had ik mijn tal­ige Piet­je Pre­cies-pet op, en ik dacht: potver­driedubbelt­jes! Maakt onze vriend TNT daar zomaar twee taal­fouten – en dat in een zin met maar vier woor­den! Dat is 50% mis­geschoten, daar maak je geen goede sier mee…

Want die “U”, dat hoort u te zijn, met een minuskel (kleine let­ter). En die “lokatie”, dat moet locatie zijn, met een c. Het kan toch niet zo zijn dat zo’n groot bedri­jf onder een rots heeft liggen slapen sinds de spelling­sh­er­vorm­ing van bij­na 15 jaar geleden?

Maar ik zei het al. Ik ken dat ding al weken. Al maan­den. En uit vertrouwd­heid groeit dier­baarheid – we zijn dus toch een beet­je vriend­jes gewor­den. Gaan­deweg ben ik zijn smet­plek­jes gaan rel­a­tiv­eren, in de weten­schap dat het Ned­er­lands een vrij fun­da­men­tal­is­tis­che houd­ing heeft tegen­over taal: din­gen zijn óf goed óf fout. En daar valt het nodi­ge op af te din­gen, zoals trouwe Taalei­doscoop-lez­ers al weten.

Als we vin­den dat ongelooflijk en ongelofe­lijk zij aan zij mogen bestaan, waarom dan niet locatie en “lokatie”? Als het de én het aan­recht kan zijn, waarom dan niet u en “U”?

Het bli­jft een span­nend span­ningsveld (is dat een pleonasme?). Natu­urlijk kun je niet alles toes­taan, er moeten taal­regels zijn. Taal impliceert struc­tu­ur, anders werkt hij niet. En natu­urlijk kun je nooit alles in regels vat­ten, taal is plas­tisch. Taal is een ecosys­teem waarin van alles leeft en groeit en paart en sterft.

Toch, in dit geval – het spi­jt me, vadert­je Post – zou ik deze tekst met een u en een c geschreven hebben. Hopelijk komt er snel, e‑i-n-d-e-l-i-j‑k eens iemand die deze locatie ontwikkelt, en dan kun­nen ze dat doek ook weer weghalen.