A vs. an

In het Engels kan een zelf­s­tandig naam­wo­ord het lid­wo­ord kri­j­gen, maar ook an. Wan­neer schri­jf je die extra -n, en wan­neer niet? Het lijkt een kwest­ie van gezond ver­stand, een regelt­je dat iedereen zich nog wel vagelijk herin­nert van de mid­del­bare school. Maar toch is dat niet het hele ver­haal en zit het net iets gen­u­anceerder in elka­ar. Hoe dan? Lees snel verder!

Waar hebben we het over?

Soms is de taal­regel die iedereen denkt te ken­nen nét niet de regel zoals hij echt is.

Betekenis en gebruik

De woor­den a en an zijn bei­de een onbepaald lid­wo­ord in het Engels. Ze zijn de tegen­hang­ers van het Ned­er­lands lid­wo­ord een.

Welke vorm je kiest, hangt af van de uit­spraak van het vol­gende ele­ment in de tekst:

  • Je zegt en schri­jft als het eropvol­gende woord begint met een medek­link­erk­lank.
  • Je zegt en schri­jft an als het eropvol­gende woord begint met een klink­erk­lank.

Let op! Dat is iets anders dan zeggen dat de spelling afhangt van de eerstvol­gende let­ter in de tekst. En dat is dus ook niet zo. Het is totaal onbe­lan­grijk of het vol­gende woord begint met een klink­er of niet: waar het om draait is de beginklank.

Voorbeelden 

Bij deze voor­beelden begint het vol­gende woord met een medeklinkerklank:

  • a week­end
  • a love­ly gift
  • a one-hour trip [want one klinkt als het woord “won”]
  • a use­less plan [want use­less klinkt als “you-s-less”]

Bij deze voor­beelden begint het vol­gende woord met een klinkerklank:

  • an after­noon
  • an unex­pect­ed pleasure
  • an hour [want hour klinkt als het woord “our”]
  • an hon­est man [want hon­est klinkt als “onest”]

Even opletten

Pre­cies dezelfde regels gelden als het lid­wo­ord wordt gevol­gd door een cijfer of let­ter (zoals in een afko­rt­ing). Kijk maar:

  • a 3‑day vacation
  • an 8‑hour delay
  • a W made of chocolate
  • an H made of pastry
  • a B2B campaign
  • an FBI investigation
  • a US Senator

Weetje

Het bek­end­ste voor­beeld van een woord waar­bij bei­de vari­anten mogelijk zijn is his­toric. Dat kan je uit­spreken als [his­toric] (met h‑klank aan het begin), maar ook als [’istoric] (zon­der de h‑klank). Die laat­ste uit­spraak komt meer voor in het Brits-Engels dan bij de Amerikanen.

Afhanke­lijk van hoe je het woord zegt, kun je dan dus krijgen:

  • a his­toric event [je hoort de h]
  • an his­toric event [je hoort de h niet]
Abonneer
Laat het weten als er
guest

0 Comments
Oudste
Nieuwste Meest gestemd
Inline feedbacks
Bekijk alle reacties