Feestje

Het getal 100 dringt zich vrij moeit­eloos op als een bij­zon­der cijfer. Er zijn wel meer getallen met sexap­peal natu­urlijk – zoals 7 (de zeven wereld­won­deren, de zeven hoofd­zon­den) of 12 (de twaalf apos­te­len, twaalf uren op een wijz­er­plaat) of 42 (het antwo­ord op de ultieme vraag over het lev­en, het uni­ver­sum, en alles – ten­min­ste, vol­gens The Hitchhiker’s Guide to the Galaxy).

Maar 100 heeft iets. Iets spe­ci­aals. We vin­den het bij­zon­der als iemand hon­derd jaar oud wordt. (Ter­wi­jl nege­nen­negentig toch ook heel hele presta­tie is!) We stellen lijsten op van de Top 100 van van alles en nog wat. Tel de eerste negen priemge­tallen bij elka­ar op en je kri­jgt, jawel, hon­derd. Een eeuw duurt hon­derd jaar. 100% is com­pleet. Water kookt bij hon­derd graden Cel­sius. En ga zo maar door…

Miss­chien heeft het iets te mak­en met onze anatomie. Wij mensen hebben namelijk tien vingers. (Ten­z­ij je geboren bent met poly­dactylie, natu­urlijk.) En dus ligt het voor de hand – let­ter­lijk! – om tien­tal­lig te tellen. Doe tien keer tien en voilà, je hebt honderd.

Onze vrien­den de oude Romeinen had­den natu­urlijk ook een woord voor hon­derd, en dat was cen­tum. Dat zie je nog steeds terug in alle mod­erne Europese tal­en. Denk dan, in het Ned­er­lands, aan woor­den als cent (er gaan er hon­derd van in één euro), pro­cent (een hon­derd­ste deel van iets), cen­time­ter (hak een meter in hon­derd stuk­jes) en cen­ten­ni­um (chic woord voor eeuw, denk aan het Engelse cen­tu­ry).

Ook onze andere klassieke vrien­den, de Grieken, had­den een woord voor hon­derd: heka­ton. Dat kom je nu wat min­der vaak tegen, maar toch. Denk aan woor­den als hectare (een opper­vlak van hon­derd are) en hec­to­liter (een inhouds­maat van hon­derd liter).

Waarom, vraag je je inmid­dels af, zijn we zo aan het neuze­len over het getal hon­derd? Het antwo­ord is sim­pel: dit is de 100ste Taaleidoscoop.

Wat meer dan tien jaar gele­den begon als een serie taaltips op papi­er evolueerde eerst in een nieuws­brief via e‑mail, en daar­na in een blog. En nu, 100 online columns verder, maakt Taalei­doscoop ook al zijn eerste voorzichtige schre­den op Face­book.

Kor­tom, we gaan goedge­mutst op naar de vol­gende hec­to­blog. Die moet ergens in 2012 het licht zien. Dat kun je op je vingers natellen…