Verstoppertje

Nou kijk, ik gebruik dus echt nooit stop­wo­ord­jes. Want het is dus zo, dat die echt hele­maal over­bod­ig zijn, weet je? Ik bedoel, je hebt van die mensen, weet je wel, die eigen­lijk echt om de haverk­lap van die woord­jes gebruiken, je weet wel, van die woord­jes die niks toevoe­gen aan wat je zegt. Dus.

Afi­jn, je begri­jpt denk ik wel wat ik dus bedoel. Ja? Ik bedoel, ik had het er gis­ter nog met mijn zwa­ger over, gewoon bij de lunch, en toen zei ik, ik zeg, oké, ik zeg weet je, die stop­wo­ord­jes hè, dat klopt eigen­lijk voor geen meter. Die naam dus. Stop-woord­jes. Ja?

STOP!!
STOP!!

Want het is gewoon zo – ik bedoel, dat snap jij dus ook wel – dat die woord­jes er echt hele­maal niet voor zijn, hè, om te stop­pen. Zeg maar, zo van: stopverf, stop­wo­ord, weet je wel? Kijk, het lijkt wel zo, zeg maar, want je stopt zo’n zin dus vol met van die woor­den, snap je?

Maar eigen­lijk, eigen­lijk is het dus gewoon zo, zeg maar, dat het dus ver­stop-woord­jes zijn. Ja? Nou, want kijk, ik bedoel, het is uitein­delijk een soort rookscherm van over­bod­i­ge non­sens, hè, waarachter iemand dus niet meer, zeg maar, hoeft na te denken over wat hij nou eigen­lijk gewoon echt wil zeggen, dus. Snap je?

Abonneer
Laat het weten als er
guest

0 Comments
Inline feedbacks
Bekijk alle reacties