Nou kijk, ik gebruik dus echt nooit stopwoordjes. Want het is dus zo, dat die echt helemaal overbodig zijn, weet je? Ik bedoel, je hebt van die mensen, weet je wel, die eigenlijk echt om de haverklap van die woordjes gebruiken, je weet wel, van die woordjes die niks toevoegen aan wat je zegt. Dus.
Afijn, je begrijpt denk ik wel wat ik dus bedoel. Ja? Ik bedoel, ik had het er gister nog met mijn zwager over, gewoon bij de lunch, en toen zei ik, ik zeg, oké, ik zeg weet je, die stopwoordjes hè, dat klopt eigenlijk voor geen meter. Die naam dus. Stop-woordjes. Ja?
Want het is gewoon zo – ik bedoel, dat snap jij dus ook wel – dat die woordjes er echt helemaal niet voor zijn, hè, om te stoppen. Zeg maar, zo van: stopverf, stopwoord, weet je wel? Kijk, het lijkt wel zo, zeg maar, want je stopt zo’n zin dus vol met van die woorden, snap je?
Maar eigenlijk, eigenlijk is het dus gewoon zo, zeg maar, dat het dus verstop-woordjes zijn. Ja? Nou, want kijk, ik bedoel, het is uiteindelijk een soort rookscherm van overbodige nonsens, hè, waarachter iemand dus niet meer, zeg maar, hoeft na te denken over wat hij nou eigenlijk gewoon echt wil zeggen, dus. Snap je?