De openingszin van het allerslechtste boek

Onlangs hoorde ik voor het eerst over een “lit­eraire” pri­js zon­der weer­ga: de Bul­w­er-Lyt­ton Fic­tion Con­test of BLFC. Wat wordt hier bekroond – het beste boek van het jaar? De mooiste romance, de span­nend­ste thriller, het meest hilar­ische komis­che ver­haal? Neen, niets van dat alles. Om de BLFC te win­nen moet je heel iets anders pro­duc­eren: de open­ingszin van het aller­slecht­ste boek aller tijden.

Hoe het begon

De Bul­w­er-Lyt­ton Fic­tion Con­test is begonnen als een grap. Pro­fes­sor Scott Rice, nu werkza­am aan de fac­ul­teit Engels van de San Jose State Uni­ver­si­ty in de Verenigde Stat­en, meende als stu­dent ooit de bron gevon­den te hebben van de klassieke, stereo­type Engelse Roman­tis­che open­ingszin: It was a dark and stormy night.

Hij vond deze zin in de roman Paul Clif­ford (1830) van de Engelse schri­jver en politi­cus Edward Bul­w­er-Lyt­ton. De volledi­ge open­ingszin gaat als volgt.

It was a dark and stormy night; the rain fell in tor­rents — except at occa­sion­al inter­vals, when it was checked by a vio­lent gust of wind which swept up the streets (for it is in Lon­don that our scene lies), rat­tling along the house­tops, and fierce­ly agi­tat­ing the scanty flame of the lamps that strug­gled against the darkness.

Edward Bul­w­er-Lyt­ton

Lat­er bleek dat Bul­w­er-Lyt­ton niet de eerste was die deze for­mu­ler­ing gebruik­te, maar voor Rice was zijn naam al ver­bon­den aan het idee van een open­ingszin die niet veel goeds ver­raadt over het ver­volg van het boek.

Pennen in de aanslag

Vanaf 1983 organ­iseert Paul Scott de BLFC, die ook wel liefkozend de “Lyt­to­ni­ad” genoemd wordt. Elk jaar dienen deel­ne­mers open­ingszin­nen in voor romans die niet bestaan, maar die waarschi­jn­lijk afschuwelijk afgeza­agd zouden zijn geweest.

Het is een wed­stri­jd met een vette knipoog: schi­jf de beste eerste zin voor de slecht­ste roman. Elk jaar zijn er duizen­den deel­ne­mers, en naast de pres­tigieuze Grand Prize zijn er ook tro­feeën te win­nen in lit­eraire cat­e­gorieën van Crime tot West­ern, van Sci­ence Fic­tion tot Children’s Literature.

En de winnaar is…

In 2018 ging de Grand Prize naar Tanya Menezes, die de vol­gende zin instuurde.

Cassie smiled as she clenched John’s hand on the edge of an aban­doned pier while the sun set grace­ful­ly over the water, and as the final rays of light dis­ap­peared into a star-filled sky she knew that there was only one thing left to do to fin­ish off this won­der­ful evening, which was to throw his sev­ered appendage into the ocean’s depths so it could nev­er be found again – and maybe get some cus­tard after.

Het is alle­maal nogal tongue-in-cheek, want in elke cat­e­gorie zijn er, naast de win­naar, ook een paar dis­hon­or­able men­tions. Het basisidee is: durf te spe­len met taal en ver­haal, en probeer vooral niet om een grootse lit­eraire open­ingszin te schrijven.

Nog een paar voor­beelden. In de cat­e­gorie Fan­ta­sy and Hor­ror won deze zin van Greg Carlson.

His steel sang as Dothrak, mighty thews febrile with bare­ly-checked pow­er, drew Aelth­mor (the blade forged in eldritch shad­ows by the Zdra­hali adepts) and declared, “All who have sworn alle­giance to the False Duke will feel my wrath!” yet he was sum­mar­i­ly admon­ished to silence, for it is at the Ref­er­ence Desk of the Skok­ie Pub­lic Library that our sto­ry takes place.

In de cat­e­gorie His­tor­i­cal Fic­tion won deze open­ingszin van Mar­sha Engelbrecht.

And it came to pass that, in those days when the young and pow­er­ful Alexan­der, called The Great, bold­ly ven­tured forth on his mighty steed Bucephalus, lead­ing a vast army to con­quer, claim, and gen­er­al­ly vis­it the more tourist‑y areas out­side his empire, there remained at home his less­er-known broth­er Demetrius the Mediocre, who kept the fires burn­ing and, to everyone’s sur­prise, pro­duced a pret­ty decent BBQ.

En John Har­di, ten slotte, schreef deze pri­jswin­nende zin in de cat­e­gorie Adventure.

Eli Jacob Crow­ley, the famed pio­neer fig­ure who spear­head­ed America’s west­ward expan­sion by blaz­ing the Crow­ley Trail in 1838, was an awe-inspir­ing fig­ure of a man, as stout as a four-cen­tu­ry-old oak, as intel­lec­tu­al­ly com­plex as the fronds of a Flori­da palm, as sin­gu­lar­ly focused as the trunk of a Giant Sequoia, though in all oth­er respects, not like a tree at all.

Pen en zwaard

Onze oude vriend Edward Bul­w­er-Lyt­ton heeft intussen wel degelijk onster­fe­lijke roem ver­gaard, en niet alleen door zijn bek­ende (her)gebruik van It was a dark and stormy night.

Van hem kre­gen we namelijk ook de zegswi­jze The pen is might­i­er than the sword (uit zijn toneel­stuk Riche­lieu; Or the Con­spir­a­cy uit 1839). Die woor­den zijn de wereld over gegaan en staan inmid­dels ook in mening Ned­er­lands woor­den­boek als “de pen is machtiger dan het zwaard”.

Wil je meer weten over de Bul­w­er-Lyt­ton Fic­tion Con­test of gras­duinen in de vele win­naars en “oneer­volle ver­meldin­gen” van de afgelopen 36 jaar? Ga dan snel naar www.bulwer-lytton.com

Abonneer
Laat het weten als er
guest

3 Comments
Oudste
Nieuwste Meest gestemd
Inline feedbacks
Bekijk alle reacties
gnjager

Het zin­net­je ‘It was a dark and stormy night’ wordt geregeld gebruikt door Snoopy in de strip Peanuts. Leuk te weten waar het van­daan komt.

gnjager

Dat denk ik zek­er. Snoopy zet zich achter zijn schri­jf­ma­chine, kijkt diepzin­nig omhoog en begint te typen.