Wat is de juiste spelling: continu of continue? Beide vormen bestaan, maar je mag ze niet zomaar door elkaar heen gebruiken. We leggen uit wat het verschil is, en wanneer je voor welke vorm kiest.
Waar hebben we het over?
Bij woorden die uit een andere taal komen, is het soms lastiger om de juiste spelling te onthouden. Zeker als er ook nog eens meerdere vormen zijn die allemaal, in hun eigen context, correct zijn.
Betekenis en gebruik
- Continu is een bijvoeglijk naamwoord en bijwoord dat betekent: doorlopend, aanhoudend.
- Continue is de verbuiging van het bijvoeglijk naamwoord continu die je bijvoorbeeld gebruikt in combinatie met de-woorden.
Met andere woorden: continu is voor continue wat rood is voor rode. Er is geen verschil in betekenis, maar wel een verschil in spelling uitspraak omdat de buigings‑e is toegevoegd.
Voorbeelden
- De kracht van ons bedrijf is een continu proces van innovatie.
- Het continue proces van innovatie is de kracht van ons bedrijf.
- Wij werken continu aan het verbeteren van onze producten.
In het laatste voorbeeld hierboven is continu een bijwoord (het zegt iets over het werkwoord werken). Het hele probleem met de buigings‑e doet zich dan nooit voor, want als bijwoord wordt continu wordt nooit verbogen.
Let op! Soms wordt continu als bijwoord gevoegd bij een zelfstandig naamwoord, en in zo’n geval schrijf je de combinatie als één woord. Denk aan:
- continurooster
(een rooster dat ononderbroken doorloopt) - continubedrijf
(een bedrijf dat 24/7 aaneengesloten draait) - continukrediet
(krediet dat aanhoudend beschikbaar is, ook als je er geen gebruik van maakt)
Even opletten
Het zijn er niet veel, maar er zijn meer bijvoeglijk naamwoorden die eindigen op een ‑u die volgt op een medeklinker, en die op dezelfde manier verbogen worden. Denk aan contigu (aan elkaar grenzend), ingénu (onbedorven) en cru (ruw, onverbloemd).
Je schrijft dus bijvoorbeeld: “een crue opmerking” – hoe vreemd dat er ook uitziet…
Weetje
Dit woord hebben we uit het Frans geleend, waar óók zowel de vorm continu als de vorm continue bestaat. Ook dat verschil is een geval van buiging: het hangt af van het grammaticale geslacht van het bijbehorende zelfstandig naam woord (un procès continu; une innovation continue). Het verschil is dat beide vormen in het Frans precies hetzelfde klinken, terwijl je in het Nederlands de toegevoegde ‑e als aparte lettergreep hoort.