De taalterm van deze week, verbuiging, heeft geen star karakter. Hij past zich graag aan de omstandigheden aan. Hij kijkt goed om zich heen en vraagt zich af wat er van hem verwacht wordt. En als hij dan een beetje meer naar links of naar rechts moet neigen, dan doet hij dat gewoon.
Definitie
Verbuiging is (ook bekend als buiging of declinatie) is het fenomeen in een taal waarbij een naamwoord of voornaamwoord van vorm verandert onder invloed van de grammaticale functie en de woorden waar het bij hoort.
Voorbeelden
- Laars wordt laarzen als je het in het meervoud zet
- Ons wordt onze als je het combineert met familie
- Mooi wordt mooie als je het koppelt aan puppy’s
Etymologie
De herkomst van dit woord ligt nogal voor de hand: het is afgeleid van het werkwoord buigen, dat ook te maken heeft met een (tijdelijke) verandering van vorm.
- ver- + buig (van buigen) + -ing
Weetje
Het Nederlands is zijn naamvallen grotendeels verloren, maar in zinsneden zoals ’s lands eer zie je nog dat ook zelfstandig naamwoorden verbogen konden worden op andere manieren van een meervoudsvorm. In dit geval: door een ‑s aan land toe te voegen in een bezittelijke constructie.
Bonus-weetje:
Verbuiging is een vorm van flexie.