TaalKiekje: Onbedoeld accent

Je komt hem geregeld tegen in Engelse tek­sten die door Ned­er­landssprek­enden zijn geschreven: een accent aigu als klem­toon­teken. Zie ook deze kopregel in de krant: “I am (…) nót a victim”.

Dat is ook niet raar, want in het Ned­er­lands is het heel gebruike­lijk om zo’n accent te gebruiken om aan te geven waar de klem­toon in een zin (of in een woord) valt. Het is het ver­schil tussen:

  • Nee, ík heb haar de sleu­tels gegeven
  • Nee, ik heb háár de sleu­tels gegeven
  • Nee, ik heb haar de sléú­tels gegeven

Je geeft met zo’n accent (of eigen­lijk: met de klem­toon) aan wat het belan­grijk­ste deel van de med­edel­ing is. Of zelfs om welk woord het über­haupt gaat:

  • vóórkomen
  • voorkó­men

Maar… in het Engels bestaat zo’n gebruik van het accent aigu sim­pel­weg niet. Niet soms. Niet bij uit­zon­der­ing. Niet in bij­zon­dere gevallen. Gewoon, niet.

Wil je in het Engels een klem­toom sug­ger­eren, dan cur­siveer je het des­be­tr­e­f­fende woord. kijk maar:

  • No, I gave her the keys.
  • No, I gave her the keys.
  • No, I gave her the keys.

Sub­tiel, toch?

En er is nóg een sub­tiliteit in deze kopregel, want de zin in kwest­ie is al cur­sief gedrukt. Wat er dan gebeurt, is dat het te cur­siv­eren woord juist weer in romein (“rech­top”) komt te staan.

Ter vergelijk: hier zijn dezelfde voor­beelden als hier­boven weer, maar dan met de basis­tekst cursief:

  • No, I gave her the keys.
  • No, I gave her the keys.
  • No, I gave her the keys.

Voor Ned­er­landse ogen is de nuance hier bij­na onzicht­baar, omdat we het niet gewend zijn om ernaar te zoeken. Voor ons vallen die niet-cur­sieve “I”, “her” en “keys” nauwelijks op…

Maar toch, dat is de regel. De zin in de krant zou dus, vol­gens de Engelse regels der kun­st, moeten zijn:

  • ‘I am a sur­vivor, not a victim’

Toch bli­jft er ruimte voor twi­jfel. Dit is immers een geciteerde Engelse zin in een Ned­er­landse kop in een Ned­er­landse krant. Gelden dan de Engelse regels? De Ned­er­landse? Een mengvorm?

Lastig geval­let­je. Wat vind jij?

Abonneer
Laat het weten als er
guest

2 Comments
Oudste
Nieuwste Meest gestemd
Inline feedbacks
Bekijk alle reacties
Emile Goossens

Als de Engelse zin bedoeld is voor pub­li­catie in Ned­er­land­stal­ige con­text, dan vind ik een mengvorm zek­er accept­abel. Overi­gens zijn er manieren om het prob­leem­p­je te omzeilen. Het belan­grijk­ste woord kan in hoofdlet­ters wor­den gezet. Dat komt in het Engels vaak voor. In het Ned­er­lands miss­chien wat min­der vaak. Het woord in kwest­ie kan ook in vet­jes (bold) wor­den gezet of onder­streept (under­lined).