Therapeutisch

Soms lees je een tekst waar je een “dou­ble take” bij doet: je leest de woor­den snel nog eens terug om te kijken of er echt wel staat wat jij dacht dat er stond.

Ik had dat met de ver­pakking van een flesje met home­opathis­che kor­relt­jes (“gran­ules”, vol­gens het doos­je). Die omschreef de inhoud als een “home­opathisch geneesmid­del zon­der spec­i­fieke ther­a­peutis­che toepassing”.

 

Nou kan je twisten over de merites van de home­opathie. En dan zou je al bij voor­baat kun­nen zeggen dat de woord­com­bi­natie “home­opathisch geneesmid­del” een con­tra­dic­tio in ter­min­is is. Maar ook als we dat sta­tion even over­slaan, kun je er toch niet omheen dat er iets merk­waardigs is aan de frase “geneesmid­del zon­der spec­i­fieke ther­a­peutis­che toepassing”.

De hele clou van een geneesmid­del is juist dat het wél een spec­i­fieke ther­a­peutis­che toepass­ing heeft. Antibi­ot­i­ca doden bacillen. Statines rem­men de aan­maak van cho­les­terol. Bar­bi­tu­rat­en dem­pen de werk­ing van het cen­trale zenuw­s­telsel. Een stof­je moet wel van zeer goede huize komen wil het geen enkele spec­i­fieke ther­a­peutis­che toepass­ing hebben en toch een geneesmid­del zijn. Maar ja, nog­maals, over de merites kan je twisten.

Waar je niet over hoeft te twisten is de wat mys­terieuze omschri­jv­ing op de andere kant van het doos­je: “C200”. Die heeft namelijk een goed gedefinieerde beteke­nis – alleen kent bij­na nie­mand die. C200 zegt iets over de mate waarin de werkzame stof in deze gran­ulen ver­dund is. (Vol­gens de home­opathie wordt het heilzame effect grot­er naar­mate het werkzame bestand­deel verder ver­dund wordt. Zoals je ziet is die stof hier lycopodi­um clava­tum, wat de tax­onomis­che naam is voor de grote wolf­sklauw, een giftige plant.)

De C geeft aan dat we hier werken met ver­dun­nin­gen van 1/100. (Het alter­natief is de let­ter D, die ver­dun­nin­gen van 1/10 aan­duidt.) Het getal 200 geeft aan dat die ver­dun­ning twee­hon­derd keer is toegepast. Dus eerst één op hon­derd, dan daar­van weer één op hon­derd, et cetera.

Een snelle reken­som leert ons dan dat de hoeveel­heid werkzame stof in deze kor­rels 1 op 10. 000. 000. 000. 000. 000. 000. 000. 000. 000. 000. 000. 000. 000. 000. 000. 000. 000. 000. 000. 000. 000. 000. 000. 000. 000. 000. 000. 000. 000. 000. 000. 000. 000. 000. 000. 000. 000. 000. 000. 000. 000. 000. 000. 000. 000. 000. 000. 000. 000. 000. 000. 000. 000. 000. 000. 000. 000. 000. 000. 000. 000. 000. 000. 000. 000. 000. 000. 000. 000. 000. 000. 000. 000. 000. 000. 000. 000. 000. 000. 000. 000. 000. 000. 000. 000. 000. 000. 000. 000. 000. 000. 000. 000. 000. 000. 000. 000. 000. 000. 000. 000. 000. 000. 000. 000. 000. 000. 000. 000. 000. 000. 000. 000. 000. 000. 000. 000. 000. 000. 000. 000. 000. 000. 000. 000. 000. 000. 000. 000. 000. 000. 000. 000 is.* Dat betekent dat je goed je best moet doen om ook maar één mol­e­cu­ul wolf­sklauw te vin­den in een con­tain­er vol met deze granulen.

Zo zie je maar, het is alti­jd de moeite waard om kri­tisch te bli­jven lezen. Over de merites dáár­van hoeven we ten­min­ste niet te twisten.

* Denk de spaties weg; die dienen alleen om het getal bin­nen de marges door te lat­en lopen.

Soms lees je een tekst waar je een “dou­ble take” bij doet: je leest de woor­den snel nog eens terug om te kijken of er echt wel staat wat jij dacht dat er stond.

Ik had dat met de ver­pakking van een flesje met home­opathis­che kor­relt­jes (“gran­ules”, vol­gens het doos­je). Die omschreef de inhoud als een “home­opathisch geneesmid­del zon­der spec­i­fieke ther­a­peutis­che toepassing”.

Nou kan je twisten over de merites van de home­opathie. En dan zou je al bij voor­baat kun­nen zeggen dat de woord­com­bi­natie “home­opathisch geneesmid­del” een con­tra­dic­tio in ter­min­is is. Maar ook als we dat sta­tion even over­slaan, kun je er toch niet omheen dat er iets merk­waardigs is aan de frase “geneesmid­del zon­der spec­i­fieke ther­a­peutis­che toepassing”.

De hele clou van een geneesmid­del is juist dat het wél een spec­i­fieke ther­a­peutis­che toepass­ing heeft. Antibi­ot­i­ca doden bacillen. Statines rem­men de aan­maak van cho­les­terol. Bar­bi­tu­rat­en dem­pen de werk­ing van het cen­trale zenuw­s­telsel. Een stof­je moet wel van zeer goede huize komen wil het geen enkele spec­i­fieke ther­a­peutis­che toepass­ing hebben en toch een geneesmid­del zijn. Maar ja, nog­maals, over de merites kan je twisten.

Waar je niet over hoeft te twisten is de wat mys­terieuze omschri­jv­ing op de andere kant van het doos­je: “C200”. Die heeft namelijk een goed gedefinieerde beteke­nis – alleen kent bij­na nie­mand die. C200 zegt iets over de mate waarin de werkzame stof in deze gran­ules ver­dund is. (Vol­gens de home­opathie wordt het heilzame effect grot­er naar­mate het werkzame bestand­deel verder ver­dund wordt. Zoals je ziet is die stof hier lycopodi­um clava­tum, wat de tax­onomis­che naam is voor de grote wolf­sklauw, een giftige plant.)

De C geeft aan dat we hier werken met ver­dun­nin­gen van 1/100. (Het alter­natief is de let­ter D, die ver­dun­nin­gen van 1/10 aan­duidt.) Het getal 200 geeft aan dat die ver­dun­ning twee­hon­derd keer is toegepast. Dus eerst één op hon­derd, dan daar­van weer één op hon­derd, et cetera.

Een snelle reken­som leert ons dan dat de hoeveel­heid werkzame stof in deze kor­rels 1 op 100.000.000.000.000.000.000.000.000.000.000.000.000.000.000.000.000.000.000.000.000.000.000.000.000.000.000.000.000.000.000.000.000.000.000.000.000.000.000.000.000.000.000.000.000.000.000.000.000.000.000.000.000.000.000.000.000.000.000.000.000.000.000.000.000.000.000 is. Dat betekent dat je goed je best moet doen om ook maar één mol­e­cu­ul wolf­sklauw te vin­den in een con­tain­er vol met deze granules.

Zo zie je maar, het is alti­jd de moeite waard om kri­tisch te bli­jven lezen. Over de merites dáár­van hoeven we ten­min­ste niet te twisten.

Abonneer
Laat het weten als er
guest

0 Comments
Oudste
Nieuwste Meest gestemd
Inline feedbacks
Bekijk alle reacties