Categorie: Taalterm van de week

De taal­term van deze week, aug­men­tatief, let niet graag op de klein­t­jes. Dat wil zeggen: hij let juist wél op ze, maar dan alleen om ze snel achter zich te lat­en. Want wat hij ook doet, hij wil graag een tand­je hoger, sterk­er, beter zijn dan de vol­gende in de rij. Beschei­den­heid is dan ook niet zijn beste eigenschap.

Verder lezen Taal­term: Augmentatief

De taal­term van deze week, leen­wo­ord, is goede vrien­den met de buren. Als hij een lekkere appeltaart heeft gebakken en de buuf zegt “Da’s lekker, mag ik ook een stuk­je?”, dan is hij nooit de beroerd­ste. Hij bakt voor haar nog een taart en zegt er vrien­delijk bij: “Deze is hele­maal voor jou!”

Verder lezen Taal­term: Leenwoord

De taal­term van deze week, ame­lio­ratief, is alti­jd iets posi­tiev­er gestemd dan zijn buur­man. Je moet de din­gen nu een­maal niet te zwaar nemen, vin­dt hij. Zijn mot­to: wees opti­mistisch waar het maar kan, want van zwartk­ijken wordt nie­mand blij.

Verder lezen Taal­term: Amelioratief

De taal­term van deze week, hyper­oniem, is streng maar recht­vaardig. Hij weet pre­cies wie wél bij hem hoort en wie niet. Als je erbij hoort, dan sluit hij je graag in zijn armen. Maar ben je van een vreemde, dan kan je het wel schud­den: je zult nooit onder zijn para­plu mogen schuilen voor de regen.

Verder lezen Taal­term: Hyperoniem

De taal­term van deze week, diminu­tief, heeft het niet zo op kracht­pat­sers en opschep­pers. Beschei­den­heid siert de mens, vin­dt hij – en het staat ook zo kod­dig. Wie het kleine niet eert, hoeft niet op zijn deurt­je aan te kloppen.

Verder lezen Taal­term: Diminutief

De taal­term van deze week, hapax, is een beet­je een lon­er. Een einzel­gänger. Een solist. Een een­ling. Een – nou ja, je snapt hem al. Toch voelt dit buiten­been­t­je zich alles­be­halve een­za­am. Hij is er eigen­lijk best wel trots op dat hij geen gezelschap heeft een voelt zich daarom nogal bij­zon­der. En terecht.

Verder lezen Taal­term: Hapax